ایذه

شهرستان ایذه منطقه ای کوهستانی است که دشت آبرفتی و مرکزی صاف و هموار آن، چشم اندازهایی بسیار  زیبا و سرسبز طبیعی را در این شهرستان ایجاد نموده است. از جنوب شهرستان نیز که به سمت شمال آن حرکت می کنیم بر ارتفاعات و منظره قله های برفگیر آن افزوده می شود. شهرستان ایذه در زمستان آب و هوایی سرد و در تابستان گرم و خشک است. این شهرستان از شمال به شهرستان لردگان، از غرب و شمال غرب به  شهرستان مسجد سلیمان،جنوب وجنوب شرقی به استان کهگلیویه و بویر احمد و شهرستان باغمل و از شرق و شمال شرقی به چهارمحال و بختیاری محدود می شود. ایذه جزء تمدنهای پیش از نیمه هزاره پنجم قبل از میلاد می باشد که این سرزمین در میان تمدن ایلام اسپیر، آنزان در دوره عیلامیان و بعدا انشان در دوره مادها و هخامنشیان نام داشت. در دوره های سلوکیان و اشکانیان انیزان و سرانجام در زمان ساسانیان انیزه و در زمان سلطه اعراب مسلمان به ایذج و بعدا به ایذه و بالاخره با فرمانروایی اتابکان لر به مال امیر تغییر نام یافت. در نهایت با سلطنت یافتن رضا شاه در شهریور 1314 با تصویب هیات وزیران ایذه نام گرفت. جمعیت شهرستان ایذه طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۰، برابر با ۲۰۳٬۶۲۱ نفر بوده‌است. از صنایع دستی این شهرستان نیز می توان به قالی وقالیچه‌های بختیاری، گلیم، نمد، گیوه، چوقا و شیر سنگی تراشی اشاره کرد.