زنجان

اردشیر بابکان این شهر را تاسیس کرد و ان را شهین یعنی منسوب به شاه نامید. در دوران ساسانی نیز هم نام معروفترین کتاب زردشتی یعنی زندیگان بود. پس از فتح شدن توسط اعراب و همزمان با شروع رشد و رونق، نامش به زنگان و سپس به زنجان تبديل شد. در قرون چهارم و پنجم هجري قمري ، زنجان به علت داشتن چراگاه هاي وسيع ، مورد توجه قبيله هاي ترك نژاد قرار گرفت و قبيله هاي گوناگون ترك در زنجان و نواحي مختلف آن ، بويژه در چمن سلطانيه ، مسكن گزيدند.در حمله مغول ، شهر زنجان و آباديهاي اطراف آن آسيب فراوان ديدند . سپس ايلخانان مغول به اين شهر توجه فراوان نشان دادند ، مخصوصا” سلطان محمد خدابنده ، از زماني كه مذهب تشيع را پذيرفت ، در توسعه اين ناحيه كوشيد و زمينه تبديل آن به يك مركز اسلامي رافراهم كرد تا پس از آن در اندك زماني به يكي از مراكز مهم سياست و تجارت تبديل گردد. این شهر در دره زنجان‌چای از شاخه‌های قزل‌اوزن قرار گرفته و سر راه شوسه و راه‌آهن تهران به تبریز می‌باشد. زنجان از شمال به شهرستان طارم و خلخال و میانه و از مشرق به سلطانیه و طارم و از جنوب به خدابنده و ایجرود و از غرب به شهرستان ماه‌نشان محدود است. مساحت شهر زنجان نیز قریب ۸۱کیلومترمربع است و با۴۱۶۸۵۱ نفر جمعیت در سال ۱۳۸۹ خورشیدی، نوزدهمین شهر کشور از لحاظ جمعیت محسوب می‌شود. زنجان از سطح دریا ۱۶۶۳ متر ارتفاع دارد. صنایع دستی از قبیل نقره‌سازی و ملیله کاری و چاروق‌دوزی و چاقوسازی و فرش‌بافی  در این استان مشهور است