چابهار

گرمترین نقطه ی کشور در زمستان و خنک ترین بندر جنوبی ایران در تابستان به دلیل داشتن آب و هوایی همیشه بهاری چابهار نام گرفته است. در گویش محلی نیز چابهار به کسانی گفته می‌شد که در اطراف چاه آب سکنی گزیده‌ اند، که نشان می دهد مردم در گذشته آب مورد نیاز خود را از چاه تامین می کردند. شهرستان چابهار با مساحتی حدود ۱۷۱۵۵ کیلومتر مربع در منتهی‌الیه جنوب شرقی ایران در کنار آب‌های گرم دریای عمان و اقیانوس هند قرارگرفته است. این شهرستان از جانب شمال به شهرستان‌های ایرانشهر و نیک شهر، از جنوب به دریای عمان، از شرق به پاکستان و از غرب به استان‌های کرمان و هرمزگان محدود می شود. فاصله بندر چابهار تا مرکز استان 721 کیلومتر و ارتفاع آن از سطح دریا  7 متر است. خلیج چابهار با بریدگی های طبیعی و استثنایی خود، بزرگ‌ترین خلیج ایران در پیرامون سواحل دریای عمان است. این بندر نه تنها نزدیک ترین آبراه ایران به اقیانوس هند؛ بلکه آسان‌ترین و راهبردی‌ترین راه دسترسی به آب‌های آزاد برای ۶ کشور محصور در خشکی های آسیای میانه نیز به شمارمی رود. این بندر همچنین یکی از مهم‌ترین چهارراه‌های کریدور شمال-جنوب بازرگانی جهانی است. چابهار که در منطقه نیمه جلگه ای بلوچستان قرار گرفته است از دیرباز بخشی از ایران بوده‌ است. در سال ۱۳۰۷ خورشیدی، عملیات نظامی که علیه دوست محمدخان؛ طغیانگر و یاغی گر منطقه ی چابهار، آغاز شده بود، در بهمن ماه همان سال، با پیروزی کامل خاتمه یافت. با حذف دوست محمدخان از معادلات سیاسی بلوچستان، قدرت دولت مرکزی ایران در این ایالت، و ازجمله در چابهار به طور کامل تثبیت شد.