بهشهر

بهشهر یا خرگوران سابق ناحیه ای بود که توسط شاه عباس خریداری شد و در سال 1021 هجری، به دستور وی شهری در آن احداث شد. دلیل این کار نیز مادر شاه عباس بود که از اهالی بهشهر بود. شاه عباس اول بهشهر را پایتخت باستانی خودش کرد و لقب شرف البلاد، بعنی بهترین و شریف ترین شهر را به ان داد. بعد از احداث شهر، شاه عباس چندین هزار گرجی را به شهر اشرف کوچاند، که امروزه نیز با نام گرجی محله در بهشهر زندگی می کنند. در مورد قدمت و پیشینه تاریخی این شهر می توان گفت که، بطور کلی ناحیه جنوبی دریای مازندران، از جمله بهشهر، از قدمت زیادی برخوردار است. کاوش های باستان شناسان قدمت این شهر را به دوران غار نشینی، یعنی 10000 سال قبل از میلاد مسیح نسبت می‌دهند. متون تاریخی نیز نشان می دهدکه در اواسط قرن سوم هجری قمری دین اسلام در شکل علویان در این ناحیه نفوذ یافته است.شهرستان بهشهر در ابتداء بعنوان یکی از روستاهای حائز اهمیت با نامهای نامیه ، کبود جامه ، تمیشه ،قره طغان پنج هزاره، واشرف معروف بوده است. شهرستان بهشهر در شرق استان مازندران قرار دارد ، این شهرستان  از شمال ، دریای خزر و از جنوب به سلسله جبال البرز و استان سمنان و از شرق به استان گلستان و از غرب به شهرستان نکاء منتهی می شود. منطقه ای با مساحت 51867 کیلومتر مربع که شهرستان  بهشهر روی آن بنا شده است ، در روی کوهپایه های شمالی کوه های جهانمورا که قسمتی از بخش شرقی رشته کوه های البرز می باشد واقع شده است و ادامه کوه های آن جلگه های رسوبی تا دریای مازندران را تشکیل می دهد. طبق آخرین سرشماری جمعیت شهرستان بهشهر بالغ بر 187184 نفر می باشد. انار شیرین و ترش، نارنگی، پرتقال، برنج، دانه های روغنی آفتابگردان و کلزا از محصولات مهم بهشهر به حساب می ایند. کارخانه های چیت‌سازی آن نیز از قدمت زیادی برخوردار است.