شاید وقتی شاه دستور پخش خبر را داد و پیش از اقدام جارچی، خبر پخش شد و یا شاید هم وجود بیدزاری زیبا که موهایش را به باد سپرده، موجب نامگذاری این شهر شده است.

بیجار که منطقه‌ای کوهستانی است، شهرستانی در غرب ایران‌زمین است و در استان زیبای کردستان قرار دارد. در گذشته، مرکز ولایت گروس بوده که در جنگ جهانی اول غارت شده و در جنگ جهانی دوم مورد تاخت و تاز قرار گرفته، اما همچنان استوار ایستاده است؛ مردمان بیجار، در جریان مشروطه به دلیران آذربایجانی پیوستند و طی دوره خشکسالی که برای تبریزی‌ها اتفاق افتاد، به حمایت از آنان برخاستند. به همین دلیل، از آن به بعد تبریز کوچک نیز نامیده می‌شد.

بیجار، به علت ارتفاع زیاد از سطح دریا، به بام ایران نیز معروف است و پس از شهرکرد، بلندترین شهر ایران محسوب می‌شود. این شهر، از شمال با زنجان و آذربایجان غربی، از جنوب با قروه، از شرق با همدان و از غرب با سنندج همسایه است. آب و هوایش سرد و خشک است، اما مردمانی بسیار خونگرم دارد که با زبان کردی و لهجه شیرین گروسی صحبت می‌کنند.

اهالی بیجار مسلمانند و مراسم تاسوعا و عاشورای حسینی را باشکوه برگزار می‌کنند. ، فرش و قالی‌های این شهر بسیار معروف هستند و اگرچه تاکستان‌های زیبایی دارد، اما نخستین محصول کشاورزی‌اش گندم است.

علاوه بر داروهای گیاهی‌ این منطقه که اهمیت بسیاری دارند، حلوا سوهانی، نان شیرمال مخصوص بیجار و انواع ترشی‌های خوشمزه از بهترین سوغاتی‌های این شهر هستند. در بام ایران، معادن پر برکت گچ و سیمان و آهک نیز وجود دارد.

بنای سنگی اوچ‌گنبد، قلعه بزرگ قمچقا، مسجد تاریخی خسروآباد، گنبد پیرصالح، شکارگاه تپه‌ماهور، مسجد تاریخی خسروآباد، گنبد پیرصالح، شکارگاه تپه ماهور اریاتان و چشمه سراب بیجار، بخش کوچکی از جاذبه‌های دیدنی این شهر باقدمت هستند.