سیرجان

در جنوب غربی پهناورترین استان کشور یعنی کرمان، شهرستان سیرجان قرار دارد. شهرستانی در دل کوه های مرکزی و کوه های شرقی زاگرس که از شمال به شهرستان رفسنجان و شهرستان شهر بابک، از جنوب به استان هرمزگان، از مشرق به شهرستان های بافت و بردسیر و از غرب به استان فارس منتهی می گردد. آب و هوای آن نیز گرم و خشک بوده و دارای معادن غنی مس و معادن غنی آهن است. بنای سیرجان را به بهمن، پادشاه اشکانی نسبت می دهند، اما قدمت این شهر را به قبل از اشکانیان نیز نسبت داده اند. مقدسی نیز در قرن چهارم هجری قمری، سیرجان را یکی از چهار ولایت کرمان ذکر می‌کند. درباره وجه تسمیه سیرجان هم نظرات مختلفی وجود دارد، ولی عمدتاً بر این عقیده اند که در زمان ساسانیان به دلیل وجود قنات های بسیار زیاد در این منطقه، آنرا سیرگان یا سیرکان یعنی سیرآب از قنات یا پر از قنات نامیده اند. عده ای نیز کلمه گان یا کان را که به معنی معدن است به علت وجود معادن گوناگون در این منطقه دانسته اند که در استیلای عرب نام سیرگان معرب شده و به سیرجان تغییر یافت. بر طبق آخرین تقسیمات سیاسی شهرستان سیرجان از 5 بخش مرکزی، پاریز، زیدآباد، گلستان، بلورد، 6 شهر و 12 دهستان تشکیل شده است. جمعیت فعلی شهر سیرجان هم قریب به۲۶۰۰۰۰ نفر است و عمده فعالیت ها در آن ماهیت تجاری، صنعتی و اقتصادی دارد. از سوغاتی های این شهرستان نیز می توان مسقطی، لواشک، پسته، قوتو، نان کلیسیرو، آش اماچ و شیرینی های خانگی از جمله باقلوا، کماچو و شیرینی های سنتی کرمانی را نام برد.