در شمال دریای نیلگون خلیج فارس و در جنوب شرقی استان خوزستان شهر زیبای هندیجان جا خوش کرده است. این شهر از شمال به بندر ماهشهر و امیدیه، از شرق به بهبهان و از جنوب و غرب به خلیج فارس محدود می شود.عبور رودخانه پر آب و زیبای زهره از میان این شهر آن را به دو قسمت شمال و جنوبی تقسیم کرده است.

هندیجان قدمتی بالغ بر سه هزار سال داشته و در طول تاریخ نام‌های مختلفی چون هندیگان، هندوان و هندویون به این منطقه اطلاق شده است. در مورد وجه تسمیه آن نظرات گوناگونی وجود دارد، برخی بر این باورند که به خاطر رابطه بازرگانی با هند، برخی از هندیان در این منطقه سکنی گزیدند و این منطقه به هندیان معروف شد. برخی نیز معتقدند که هند در زبان سانسکریت به معنای آب است و به خاطر رودخانه زهره که نمادی از ایزدبانوی آب است به این منطقه هندیجان گفته‌اند.

آب رودخانه هندیجان موجب شده این منطقه از زمین‌های حاصلخیزی برخوردار باشد و گندم، جو، حبوبات و دانه‌های روغنی در مزارع آن به عمل آید. ساکنین این منطقه علاوه بر کشاورزی با شغل صیادی روزگار می‌گذرانند. در واقع یکی از کهن‌ترین مشاغل در هندیجان شغل صیادی است و ماهیانی چون قباد، حلوا، شوریده، هوور، سرخو، سنگسر و میگو به صورت فراوان در این منطقه صید می‌شود.

زیبایی‌های این منطقه نیز بسیار است. حاشیه رودخانه زهره، ساحل بحرکان و روستای تاریخی مهروبان، از جاذبه‌های این منطقه زیباست.

وجود بندر تاریخی مهرویان و پی ساختمان هایی که از مهرویان تا هندیجان به دست آمده، بقایای شهر باستانی ریواردشیر، شواهدی دال بر حضور انسان‌های متمدن و استفاده از واژگان عیلامی در ادبیات روزمره مردم هندیجان، قدمت این شهر را به قرن‌های دور بازمی گرداند. هنگام سفر به این شهر می‌توانید از صنایعی با لیف خرما که با دستان توانمند زنان این منطقه تهیه می‌شود خریداری کنید و یادگاری زیبایی از سفر به این منطقه برای خود به جای بگذارید.