بندر سیراف

سیراف بندری است که در باریکه ای میان کوه و دریا قرار دارد. این بندر علاوه بر داشتن معماری خاص و زیبا، در یکی از بکرترین خشکی های خلیج فارس قرار گرفته است به گونه ای که اگر در کنار ساحل آن قدم بزنیم یا با خودرو از جاده ساحلی عبور کنیم حتی سنگریزه های کف دریا را هم خواهیم دید. بندر سیراف (طاهری) در میان بندر عسلویه و کنگان قرار دارد و مرکز دهستان طاهری است. بقایای سنگ های ساختمانی که هنوز هم در اب های کم عمق کنار سیراف قابل مشاهده است نشان از قدمت و پیشینه ی این شهر تاریخی دارد. قدمت این شهر باستانی به دوره ی ساسانیان می رسد و برخی، تاسیس این شهر را به اردشیر بابکان نسبت می دهند. این شهر بندری در دوره ساسانی و اسلامی پررونق ترین و بزرگترین بندر کشور بود که روابط تجاری زیادی با چین داشت و تا قرن چهارم قمری رونق زیادی داشت. اما وقوع دو زلزله مهیب در سیراف همه چیز را تغییر داد و بخشی از شهر را زیر آب برد. مصالح به کار رفته در ساخت خانه‌ها شامل خشت، گل، چوب و سرشاخه درختان است. اکثر خانه‌ها دریک طبقه با حیاط‌های وسیع ساخته شده‌اند. سقف خانه‌ها، مسطح است و با چوب چندل و اندود کاهگل پوشیده شده است.
براساس سرشماری سال 1385 حدود 3513 نفر جمعیت در بندر طاهری سکونت دارند که در گذشته به علت سکونت ادیان مختلف در کنار هم در این شهر ان را، شهر گفتگوی تمدنها نیز می نامیدند. اهالی سیراف علاوه بر صیادی، به فعالیت‌های زراعی، باغداری، دامداری و پرورش زنبور‌عسل نیز مشغول اند و گروهی دیگر در بخش خدمات و تولید صنایع دستی مانند  سازه های چوبی، گلابتون دوزی، منجوق دوزی و ...  فعالیت می کنند. ماهی، میگو و خرما نیز جزو معروف ترین سوغاتی های این بندر به حساب می ایند.