میمند

در حدود ۳ تا ۴ هزار سال پیش، در شمال شرقی شهربابک، خانه‌های هرمی سنگی و دور از همی وجود داشت که برف و باران و نفوذ حیوانات درنده امان ساکنانش را بریده بود.

بنابراین مردمان این منطقه با دست و بدون ابزار فناوری، در دل صخره‌ها نفوذ کرده و غارهایی متصل به هم ایجاد کردند تا زندگی خود را در آن جا سامان دهند.

روستای صخره‌ای میمند در ۳۸ کیلومتری شمال شرقی شهربابک و در ۲۳۰ کیلومتری کرمان قرار گرفته و در سه ضلع به شکل مثلث غیر منظم ساخته شده است. بر بالای یکی از ضلع‌ها دژ و خندقی وجود دارد که همیشه سربازی در آن نگهبانی می‌داد.

خانه‌های غاری میمند در ۵ تا ۹ طبقه شکل گرفتند. هر کدام دو تا چهار اتاق دارند و دری چوبی برای هر یک از آنها تعبیه شده است. این روستا حدود ۴۰۰ کیچه (بن بست) و ۲۸۳۰ اتاق دارد و آخرین اتاق آن، حدود ۱۹۵ سال پیش ساخته شده است. تمام خانه‌ها نیز سند مالکیت دارند.

عده‌ای بر این باورند معماری صخره‌ای و اعجاب انگیز این روستا با اصول آئین مهر پرستی که نیروی مبارزه، سرسختی و انضباط را ترویج می‌کند در ارتباط است.

روستای میمند حمامی زیرزمینی دارد که شبیه سایر حمام هاست و خزینه، دالان، آتشگاه، حوضچه و نورگیر از اجزای آن محسوب می‌شود. نورگیر که سنگ مرمری براقی بوده در بالای رختکن قرار داشته که امروزه دیگر در جای خود نیست و به انگلستان برده شده است. علاوه بر این، مدرسه، مسجد، حسینیه و مهمانسرا و سایر امکانات و بناهای مورد نیاز زندگی نیز در این روستا به چشم می‌خورد.

اهالی، تنها از یک ورودی وارد این روستای اعجاب انگیز می‌شدند و اگر غریبه ای وارد روستا می‌شد از او می‌خواستند تا از میمند و مردمانش چیزی به دیگران نگویند تا روستا در امان باشد. با این حال در سال ۱۳۴۲ محمد رضا شاه روستا را می بیند و به فکر می‌افتد که آنجا را تبدیل به زاغه مهمات کند. از این رو در سال ۱۳۴۸ از دکتر روح الامینی درخواست می‌کند در آنجا تحقیقاتی به عمل آورد. وی پس از جستجو اعلام می‌کند خاک آنجا رسوبی و آهکی است و به علت رطوبت موجود مناسب زاغه مهمات نیست. همچنین او فسیلی مربوط به ۱۲ هزار سال پیش به دست آورد که برای ببری منقرض شده بود.

از جمله محصولات این روستای باستانی پسته وحشی، بادام درختی، سنجد، انار، به و کشک است.