تکاب

شهرستان تکاب در منتهی الیه جنوب شرقی استان آذربایجان غربی قرار دارد و مردم این شهر بر این باورند که چون تنها رودخانه ساروق در این شهر جریان دارد آن را « تک آب » می نامند یعنی آب تنها. شهرستان تکاب از غرب به شهرستان شاهین‌دژ، از شمال غربی به شهرستان هشترود، از شمال شرقی به استان زنجان، از جنوب و جنوب غربی به شهرستان سقز و از طرف جنوب شرقی به شهرستان بیجار محدود می گردد. این شهرستان با 5880000 مترمربع، از سطح دریاهای آزاد، 1840 متر ارتفاع دارد و از زمستانهایی سرد و برفی و تابستانهایی معتدل و خشک برخوردار است. جمعیت این شهرستان طبق سرشماری سال ۱۳۸۵ حدودا برابر با ۸۱000 نفر بوده و بیشتر در آمدشان نیز از راه کشاورزی و دامپروری به دست می آید. فرش افشار یا فرش آهنین، یکی از مشهورترین سوغاتی های تکاب محسوب می شود که در سطح ایران و حتی جهان شناخته شده است. همچنین در اکثر دشت ها و کوه های تکاب، مردم به زنبورداری مشغول هستند و از این رو می توان عسل را به عنوان یکی دیگر از سوغاتی های این شهرستان نام برد. ناحیه‌ای که امروزه تکاب نامیده می‌شود، در ناحیه‌ای واقع بوده که در سالنامه‌های آشوری از نیمه دوم سده ۹ قبل از میلاد، زاموآ خوانده می‌شد، و همواره دستخوش تهاجم آشوریان بوده‌است. این ناحیه مسکن اقوام باستانی لولوبی و گوتی بوده و بعدها دولت ماننا در آن تشکیل شد. در سده هفتم قبل از میلاد هم، با تشکیل دولت ماد از مراکز مهم اقتصادی دولت ماننا و ماد به‌شمار می‌رفت. تکاب تا سال ۱۳۶۹ یکی از بخش های شهرستان میاندوآب محسوب می شد که بر اساس تقسیمات کشوری همان سال از شهرستان میاندوآب جدا و بصورت شهرستان مستقل درآمد. این شهرستان از ۲ بخش مرکزی و تخت سلیمان و ۶ دهستان احمدآباد، چمن، ساروق، انصار، افشار و کرفتو و ۱۰۵ آبادی دارای سکنه تشکیل شده است.