در وصف این منطقه زیبا همین بس که از شمال به بندر انزلی و آب‌های کاسپین (خزر)، از جنوب به فومن، از شرق به رشت و از غرب به ماسال می‌رسد و در محدوده جلگه باریک کاسپین (خزر)، عطر برنجش فضا را پر می‌کند و برگ‌های سپیدارش، مواج در باد، تلألؤیی دیرینه دارند. رطوبت بالای هوای آن، پوشش گیاهی مختلفی همچون راش، توسکا، افرا، سپیدار و خرمالو را پرورش داده و آب‌هایش، میزبان پرندگان مهاجری همچون گیلار، فیلوش و خوتکای پَر سفید است.

آن را صومعه‌سرا می‌نامند. صومعه به معنی دیر و سرا به معنی خانه است. می‌گویند که از مراکز مذهبی و دینی بوده، چراکه مساجد و قبور امامزادگان بسیاری را در دل خود جای داده است؛ از جمله آستانه مبارکه بیچاره محمد، بقعه آقا سید زکی و غیره.

دو قوم گیلکی و تالشی، در این منطقه سکونت دارند و به گیلکی صحبت می‌کنند. این منطقه از نظر گردشگری منحصر‌به‌فرد است و تالاب‌های هنده‌خاله و نرگستان و سیاه‌درویشان، خرابه‌های حمام قدیمی در کسما، مناره آجری گسکر (مناره بازار)، باغ‌های چای، مزارع توتون، دهکده ییلاقی تنیان و پارک جنگلی سیاهکوه، برخی از جاذبه‌های گردشگری این شهر محسوب می‌شوند.

صومعه‌سرا، محصولات بسیاری نیز دارد و بازارهای محلی‌اش دیدنی هستند؛ یکشنبه‌بازار در صومعه‌سرا و دوشنبه‌بازار در گوراب زرمیخ. آداب و رسوم اهالی منطقه نیز تماشایی است و همچنان میان آنها رواج دارد؛ لافند بازی، کشتی گیله‌مردی، نوروزخوانی و گل‌گل چهارشنبه.

بازدید از این روستا می‌تواند خاطره‌ای به یاد ماندنی را برای شما رقم بزند.